Ons Roparun-avontuur zit erop. Na 5 Roparun-deelnames, met in totaal 82 teamleden, hebben we in juni 2022 ons doel van € 100.000 bereikt (alhoewel je voor kankerpatiënten nooit genoeg geld kan inzamelen). Nu is het ook weer tijd voor andere dingen. Het resterende banksaldo van onze ANBI-stichting (ca. € 170) hebben we geschonken aan Oekraïense vluchtelingen in Houten, voor sjoelbakken. We hadden ook nog een resterend cashpotje van ca. € 390. Dat hebben we overgemaakt naar Stichting Houten Geeft. Die gaat daar (sinterklaas) cadeautjes voor kopen voor kinderen in Houten die het minder goed hebben dan wij. ANBI-stichting Soesenzo zal worden opgeheven.
Sportieve groet van Aart (2x), Adriaan (2x), Angelique, Anja (5x), Anneke, Annette, Antoine, Arie (2x), Bas, Bertram (2x), Brian, Cathy, Cheryl, Corine, Dana, Demi (2x), Ed (2x), Edwin, Ellis, Eric, Esther B, Esther H, Esther vO, Fieke (2x), Freek (2x) , Geert-Jan, Gerry (5x), Han, Hans O (2x), Hans V , Henk, Ilona (3x), Ilonka (3x), Jan, Janneke, Jantien (2x), Jeanine, Jeroen, Johan (5x), John (4x), Joyce (3x), Jos G, Jos P, Kees (2x), Lars, Linda, Lot, Maarten, Marcel, Marco, Marieke L, Marieke vZ, Mariska, Mark (5x), Merel, Michelle, Mimi, Mirjam, Mitchel, Nico (†), Monique, Nicole (2x), Niels, Norbert (2x), Patricia (2x), Patrick (4x), Peter vB, (2x) , Peter R, Peter S, Rene, Rob, Roland, Ronald G, Ronald W, Rolien, Ruud (2x), Sanne (3x), Sophie, Suus (2x), Trudy, Wilfred, Yanda.
Langzaam daalt het normale leven weer in. Daar hebben we toch wel een paar dagen voor nodig gehad. Goh, wat een weekend, wat een trip, wat een ervaring. Zaterdagmiddag 4 juni 14:20 uur jl starten onze ROPARUN op vliegveld Twenthe en alles wat daarna kwam is een flow, waarbij je al snel het gevoel voor dag en tijd kwijt bent.
Team A, met onze Monique op kop, vertrok onder de startboog met feest, muziek, gejoel en geklap. Hier hebben we 2 jaar naar uit gekeken en dan eindelijk is het zo ver, daar gaan we, helemaal vol met adrenaline. Langzaam maakte het stedelijke gebied plaats voor het landelijke gebied richting Winterswijk, onze eerste stop. Regelmatig juichende mensen langs de kant afwisselend met de stilte van het platteland. Maar ruimte voor die stilte in ons hoofd is er nog niet, een rare gewaarwording. In Winterswijk staat team B te trappelen. Eindelijk mogen zij, na al deze maanden voorbereidingen, dan ook eindelijk starten. SUC6. Zij lopen als eerste de avondschemering in
Inmiddels is team 342 Soesenzo er eendje die men niet snel vergeet. Net als onze voorgaande editie reist onze gele eend mee boven op onze bussen. Begonnen als een handigheidje, maar inmiddels is onze Ducky onze mascotte. Voor onze lopers een welkom herkenningspunt van onze bus aan de horizon. En nu de nacht langzaam invalt, gaan zelfs de spots op Ducky aan. Wat een hilariteit onderweg als één van de Soesenzo bussen met Ducky langs komt. Dat geeft weer extra POWER.
Team A pakt na Zevenaar het volledige nachtblok. In Arnhem binnenstad is het ontzettend druk en helaas gaat Ruud in de drukte onderuit en verstuikt zijn enkel. Een beetje hinkend loopt hij dit blok nog uit, maar daarna is zijn enkel zo blauw en dik dat het lopen voor hem stopt. Helaas!
Roparun, Enschede, 4 juni 2022. Foto Marco De Swart
In Horst wacht ons een juichend onthaal bij het ROPARUN steunpunt (als Bertry Fr) waar de croissants, choco broodjes, soep en de warme Hema rookworsten geserveerd worden door het Roparun promotieteam.
Onze kersverse debutant Robert ruilt zijn zadel met Ruud en gaat dit blok lopen. Ook onze Marieke, helaas geblesseerd en nu vol enthousiaste onderdeel van ons kamp-team heeft de kriebels en fiets een blok mee. Daarmee kon ook fietser Michelle een blok lopen. We gunnen het natuurlijk iedereen om dat ROPARUN gevoel maximaal te ervaren.
We wisten dat het ging komen, zondag in Brabant, stortregen met zelfs flinke wateroverlast. En inderdaad, rond de middag richting Dongen, ging het wat spetteren. Het was fijn geweest als het daar bij was gebleven, maar een uur later barstte het echt los en voorlopig hield het niet op. Wat een domper. Team B had het blok waarin het niet droog is geworden. Treurig, maar alle lopers bleven vrolijk en enthousiast. Voor de fietsers was er geen ontkomen aan en ondanks regenkleding, was het nat tot op de laatste vezels en dan gaan de billen echt zeer doen 😦
Ondanks het afzien zat er genoeg veerkracht en flexibiliteit in. Noodgedwongen of niet. zelfs fietsers Peter en Patrick pakken nog een aantal blokken on-the-run.
In Barendrecht kwam alles samen, team A en B, familie en vrienden, zon en zware regen. FF tijd voor wat knuffels en daarin met het hele team op de fiets naar de finish. Zoals het hoort, een estafette met één loper, dit keer ook afgewisseld door chauffeurs, kokkie en de rest.
In de regen kwamen we uiteindelijk in Rotterdam aan en voor de Erasmus werd onze tijd geklokt op 48 uur en 14 minuten. Inmiddels was iedereen nat en koud en al wandelend gaan we in defilé de Coolsingel op. Kouder en kouder werden we en helaas moest onze Jeanine met onderkoeling naar de EHBO.
We hadden de finish gehaald maar we waren een beetje geknakt. Snel naar huis. Onderweg kwamen we wat bij en kwamen de verhalen los. WE DID IT, wat was dit GÁÁÁÁF
Leuk al dat enthousiasme van onze debutanten (de helft van het team): een ERVARING VOOR HET LEVEN
Dat hoort er toch een beetje bij, zondagmorgen lekker naar buiten, lekker bezig zijn, gezellig en sportief. Dat vonden wij nou ook, dus tijd voor een BOOTCAMP. Om 10 uur verzamelde in het “schommelpark” de groep van trouwe hardlopers, maar ook familie, buren, enkele jonge kinderen en een groep fanatieke (pre) pubers.
Er was een circuit uitgezet door onze Gerry. Klimmen, springen, vooral veel rennen en….tijgerend zandhappen. En dat was voor sommige toch wel een beetje piepen, “al dat zand onder je nagels” 😅 Maar de drill-instructeur had geen medelijden, “omlaag met die billen” 😣
Als afsluiting was de “strijd der titanen” en dat ging tussen twee groepen “jong & oud”. Met een zware autoband de berg van Houten op rennen. Er ontstonden een paar persoonlijke uitdagingen binnen enkele gezinnen. Neeee, je laat je moeder toch niet van je winnen 😂
Iedereen had het reuze naar zijn zin. Het was ook schitterend weer en na de sportieve uitdaging was het dan ook tijd voor een heus watergevecht. En die pubers… ja, weet waar je aan begint, als je de Morph-man uitdaagt 😝 Een gezellige zondagmorgen met weer een leuke bijdrage aan ons goede doel 👍🏻
Over één maand hebben we na 2 jaar dan eindelijk onze Roparun. Zijn we er klaar voor? Tijd voor de generale repetitie! Een mini-Roparun, met alles erop en eraan. 2 teams, 2 busjes en fietsers, op-en-neer naar Arnhem, 130 km en….. ook nog eens de nacht doortrekken.
Zaterdagmorgen vroeg 01.15 uur vertrokken we vanuit Houten. Beide teamhelften apart hun eigen avontuur tegemoet. 4 lopers per team, begeleid door de fietsers, voor een afstand van 66km naar Arnhem, met elke kilometer de estafette wissel. Een hele bijzondere ervaring, zo in het donker actief zijn. De route ging grotendeels buiten de bebouwde kom om, dus erg donker. Met als nachtelijke grote uitdaging het stuk door de bossen bij Leersum. Hier kon de bus er niet bij, dus Run-Bike, met alle lopers op de fiets. Heeel erg donker over de hobbelige paadjes en zandpadden door het bos. Een uitdaging voor de loper (zien waar je loopt) maar net zo’n grote uitdaging voor de fietsers om overeind te blijven in het mulle zand.
Geweldig, om zo actief bezig te zijn, terwijl de wereld langzaam ontwaakt. Beginnend met een kakofonie van alle vogels die hun ochtendlied zingen en konijnen, hazen en zelfs een eekhoorn op de route. Maar ook een witte ochtendsluier boven de weilanden die ons avontuur toch flink liet afkoelen. Langzaam besef je dan, hé, het wordt weer licht, we kunnen weer wat zien.
Onze stip aan de horizon, was van der Valk Arnhem, waar een gesponsord ontbijtbuffet voor ons klaar stond. Geweldig, een doel voor ogen voor ons. Moe, koud en even een break na 6 uur non-stop onderweg zaten we om 7.15 uur aan een zeer uitgebreid buffet.
DANK van der Valk voor jullie bijdrage!
Na deze zeer welkome break komt dan toch het besef dat we pas op de helft zijn en echt terug moeten naar Houten, nog 64km te gaan. Weer helemaal opgeladen kwam de karavaan weer in beweging en op dat moment ging de zon zelfs schijnen (terwijl er toch echt regen was voorspeld). Nu konden we pas echt van de route genieten. Geweldig, lopend over de heidevelden en door de bossen.
Op de route hier en daar ook een stevige uitdaging, zoals de Keijenberg in Renkum en ook de Grebbeberg zat in de route . In team A wist Ruud het altijd zo uit te kienen dat hij de klim kreeg. BIKKEL 👊 In team B had men een andere Grebbeberg ervaring, Michelle trapte haar fiets kapot. De ultieme tegenslag die ook getest moest worden, vond ze 😟
Keijenberg
Grebbeberg
Ruud de bergloper
Militair ereveld
We kunnen toch wel zeggen dat onze test geslaagd is. Ons team bestaat uit flink wat nieuwe mensen, die de voorbereiding enigszins afwachtend doorlopen hebben. Dat hardlopen lukt inmiddels wel, maar estafette met bussen, afgewisseld met estafette met fietsen, 130 kilometer en dan ook nog eens midden in de nacht. Ja, als je dat aan je achterban vertelt, dan zijn er toch echt mensen die dat raar vinden 😂
ROPARUN, wij zijn er (bijna) klaar voor
Terug in Houten werden we juichend ontvangen door onze families met veel heerlijke traktaties
En dan eindelijk is het weer zover. Heel Nederland is weer helemaal ORANJE op Koningsdag. Iedereen in FEEST stemming en daar maken we dan ook graag gebruik van. Het ruimt ook lekker op, de zolder eens leeg halen. En als we al die “oude zooi” dan ook nog eens om kunnen zetten in wat opbrengst voor ons goede doel, dan is onze dag ook weer helemaal TOP.
Om 5 uur waren onze eerste vroege vogels onze tent al op te bouwen. En om 6 uur stonden onze eerste klanten al tussen onze schatten te snuffelaars. Twee kramen vol met kinderboeken, spelletjes, speelgoed, gereedschap, het gebruikelijke aanbod op de oranjemarkt. Maar… onze kraam had ook nog pannenkoeken en een vreemde vogel. En dat zorgde zeker voor wat extra aandacht en wat extra opbrengsten.
Dit ORANJE feest, is wat Nederland uniek maakt. Wat een drukte, wat een gezelligheid en samenhorigheid. Met je kinderen en al je prularia op een kleedje zitten en dan ook nog een pannenkoek eten bij Soesenzo met een vreemde vogel op de foto. Deze koninklijke dag kan niet meer stuk!
En uiteraard zijn wij weer blij met onze opbrengst voor ons ROPARUN goede doel
Gewoon weer een loop-fiets training. Wederom heerlijk weer, voorjaar, bloesem, gezelligheid. De lopers hadden er echt zin in en gingen op hoog tempo. Het team was ook bijna helemaal compleet deze training, met hier en daar een kleine improvisatie in de groep.
Eén loper definitief de fiets op (helaas), één van onze fietsers loopt nog lekker even mee na haar marathon vorige week (topper), onze trainster (fietser) liep het rondje mee en ook onze captain liep ook het rondje mee. Weer een belangrijke dag voor de samenhorigheid!
Niet alles is te plannen, maar ook daar zijn de trainingen goed voor. Halverwege een lekke band krijgen bijvoorbeeld en dan alleen maar een bandenplaksetje hebben van zo’n 30 jaar oud. Het materieel moet natuurlijk in een goede conditie zijn, maar ook de duo’s moeten goed op elkaar ingespeeld zijn. En dan zijn de fietsen een serieus onderwerp van discussie, niet te groot, niet te klein, elk duo én hun fiets moeten aan elkaar gewaagd zijn. Nee, nog niet alle wissels gingen even soepeltjes.
Wederom een mooi rondje, 32 kilometer naar het “betonnen blok”, Nieuwegein Nedereindse plas, IJsselstein Marnemoende en centrum, Nieuwegein Parkhout en weer terug via het betonnen blok. Een mooie route en de natuur nog zo lekker in bloei. Het was weer genieten.
Twee jaar geleden waren we er weer helemaal klaar voor, de 5de editie van de Soesenzo Roparun. Maar ja, net als zoveel andere grote evenementen, werd dat jaar ook de Roparun geannuleerd.
Inmiddels hadden we al een aantal sponsors rondom ons verzameld die ons avontuur en ons goede doel zouden steunen. En de grootste sponsors stonden op ons team-shirt 2020 gedrukt. Maar helaas, ook dat shirt is dus nog niet echt gebruikt, anders dan bij één 1,5 meter-afstand-corona-training.
Nu we in 2022 eindelijk weer een volwaardige ROPARUN in Nederland krijgen, hoopten we natuurlijk dat dit shirt toch weer actueel zou worden. We zijn dan ook blij dat we kunnen aankondigen dat al onze trouwe sponsors (op ons shirt) hun donaties voor dit jaar weer toegezegd hebben.
Er is nog meer ruimte op ons shirt. Wilt u ook bijdragen aan dit sportieve evenement en ons goede doel steunen, neem dan contact met ons op, dan kunnen we daar vast wel een mouw aan passen….
Ondanks de nog koude nachten, schieten de bloembollen de grond uit. Vandaag genoten we van een vrolijke trainingsroute opgesierd met narcissen. De lente is echt los…. en de koeien mogen weer van stal…
We begonnen dik aangekleed met hier en daar handschoenen aan en zeker de fietsers hadden het koud. Maar in de loop van de ochtend werd de zon steeds sterker en gingen er steeds meer kleren uit. Heerlijk!
Was weer een heerlijke training. Langzaam wordt het team hechter, blessures worden overwonnen en de samenhorigheid sterker. We hebben wederom 30km in de benen, met deze loop-fiets training. En natuurlijk brengt onze trainster achteraf ook ons energie-niveau weer op peil met APPELTAART 😋
Wie kent hem niet, de boogbrug bij Vianen? Enigszins symbolisch voor ons goede doel…
Ooit een grote sterke brug, maar de tijd gaat verder en verval treedt op. Na een lange strijd om dit stukje historie van de ondergang te redden, is hij nu dan toch echt weg. We zullen hem allemaal missen
Vandaag stonden enkele rondjes Viaanse-brug op de training.
Met een ochtend temperatuur rond het vriespunt en een stevige wind, zonder ook maar enige beschutting, was dit best afzien. Zoals beoogd was dit de perfecte training voor de Noord-Franse heuvels. Deze brug meet zich prima met het valse-plat van de zeer lange glooiende heuvels die we hadden moeten trotseren. Maar ja, Roparun 2022, wordt helaas een rondje Pays-Bas, het vlakke Nederland, niks geen heuvels, Maar dat wil niet zeggen dat we onze Viaanse heuveltraining mochten overslaan.
Ondanks onze motivatie, moeten we er nog flink aan trekken. Uiteindelijk doen we dit uit samenhorigheid met onze zieke medemens, maar zo sterk is ons eigen team momenteel ook niet. Sommige van ons zijn herstellende en andere hebben nog een lange weg te gaan. Fijn dat we ook daarin elkaar kunnen steunen, ook samenhorigheid
Soesenzo Roparun 2022 