Langzaam daalt het normale leven weer in. Daar hebben we toch wel een paar dagen voor nodig gehad. Goh, wat een weekend, wat een trip, wat een ervaring. Zaterdagmiddag 4 juni 14:20 uur jl starten onze ROPARUN op vliegveld Twenthe en alles wat daarna kwam is een flow, waarbij je al snel het gevoel voor dag en tijd kwijt bent.
Team A, met onze Monique op kop, vertrok onder de startboog met feest, muziek, gejoel en geklap. Hier hebben we 2 jaar naar uit gekeken en dan eindelijk is het zo ver, daar gaan we, helemaal vol met adrenaline. Langzaam maakte het stedelijke gebied plaats voor het landelijke gebied richting Winterswijk, onze eerste stop. Regelmatig juichende mensen langs de kant afwisselend met de stilte van het platteland. Maar ruimte voor die stilte in ons hoofd is er nog niet, een rare gewaarwording. In Winterswijk staat team B te trappelen. Eindelijk mogen zij, na al deze maanden voorbereidingen, dan ook eindelijk starten. SUC6. Zij lopen als eerste de avondschemering in
Inmiddels is team 342 Soesenzo er eendje die men niet snel vergeet. Net als onze voorgaande editie reist onze gele eend mee boven op onze bussen. Begonnen als een handigheidje, maar inmiddels is onze Ducky onze mascotte. Voor onze lopers een welkom herkenningspunt van onze bus aan de horizon. En nu de nacht langzaam invalt, gaan zelfs de spots op Ducky aan. Wat een hilariteit onderweg als één van de Soesenzo bussen met Ducky langs komt. Dat geeft weer extra POWER.
Team A pakt na Zevenaar het volledige nachtblok. In Arnhem binnenstad is het ontzettend druk en helaas gaat Ruud in de drukte onderuit en verstuikt zijn enkel. Een beetje hinkend loopt hij dit blok nog uit, maar daarna is zijn enkel zo blauw en dik dat het lopen voor hem stopt. Helaas!
In Horst wacht ons een juichend onthaal bij het ROPARUN steunpunt (als Bertry Fr) waar de croissants, choco broodjes, soep en de warme Hema rookworsten geserveerd worden door het Roparun promotieteam.
Onze kersverse debutant Robert ruilt zijn zadel met Ruud en gaat dit blok lopen. Ook onze Marieke, helaas geblesseerd en nu vol enthousiaste onderdeel van ons kamp-team heeft de kriebels en fiets een blok mee. Daarmee kon ook fietser Michelle een blok lopen. We gunnen het natuurlijk iedereen om dat ROPARUN gevoel maximaal te ervaren.
We wisten dat het ging komen, zondag in Brabant, stortregen met zelfs flinke wateroverlast. En inderdaad, rond de middag richting Dongen, ging het wat spetteren. Het was fijn geweest als het daar bij was gebleven, maar een uur later barstte het echt los en voorlopig hield het niet op. Wat een domper. Team B had het blok waarin het niet droog is geworden. Treurig, maar alle lopers bleven vrolijk en enthousiast. Voor de fietsers was er geen ontkomen aan en ondanks regenkleding, was het nat tot op de laatste vezels en dan gaan de billen echt zeer doen 😦
Ondanks het afzien zat er genoeg veerkracht en flexibiliteit in. Noodgedwongen of niet. zelfs fietsers Peter en Patrick pakken nog een aantal blokken on-the-run.
In Barendrecht kwam alles samen, team A en B, familie en vrienden, zon en zware regen. FF tijd voor wat knuffels en daarin met het hele team op de fiets naar de finish. Zoals het hoort, een estafette met één loper, dit keer ook afgewisseld door chauffeurs, kokkie en de rest.
In de regen kwamen we uiteindelijk in Rotterdam aan en voor de Erasmus werd onze tijd geklokt op 48 uur en 14 minuten. Inmiddels was iedereen nat en koud en al wandelend gaan we in defilé de Coolsingel op. Kouder en kouder werden we en helaas moest onze Jeanine met onderkoeling naar de EHBO.
We hadden de finish gehaald maar we waren een beetje geknakt. Snel naar huis. Onderweg kwamen we wat bij en kwamen de verhalen los. WE DID IT, wat was dit GÁÁÁÁF
Leuk al dat enthousiasme van onze debutanten (de helft van het team): een ERVARING VOOR HET LEVEN
BEDANKT voor jullie samenhorigheid, het was TOP;
Anja, Antoine, Cheryl, Eric, Gerry, Ilonka, Janneke, Jeanine, Johan, John, Jos, Marieke, Mark, Michelle, Monique, Nicole, Niels, Patrick, Peter, Robert, Ronald, Ruud.
Soesenzo Roparun 2022 